مختصری از تاریخچه و بنای کلیسای حضرت ابراهیم
 بنای کلیسای حضرت ابراهیم به سال 1966 در دوره شورای دوم واتیکان ساخته شده است. فضای داخل این بنا شور وشوق دوباره کشف کردن غنای آیین نیایش کلیسایی آن دوره را در ذهن تداعی می کند. طراحان ساختمان در پی آن بودند که این سازه با اماکن مقدس ایرانی که از آثار بر جای مانده ارزشمند ایرانی هستند، مطابقت داشته باشد. همانطور که از اسم کلیسا پیداست، این کلیسا به حضرت ابراهیم، پاتریاخ عهد عتیق تقدیم شده است. این کار در کلیسای غرب معمول نبوده ولی از زمانهای قدیم در کلیساهای شرق رواج داشته است.حضرت ابراهیم پدر دینی ادیان بزرگ اسلام، یهودیت و مسحیت می باشد و این عنوان در راستای تحقق گفتگوهای بین پیروان ادیان الهی در این مکان ، به این کلیسا داده شده است و پیروان این ادیان می توانند در کنار هم جمع شده و با احترام به عقاید یکدیگر، به گفتگو بپردازند.  به محض ورود به محوطه کلیسا اولین چیزی که جلب نظر می کند شمایل روبرو است که با موزائیک کار شده و سه فرشته را به تصویر می کشد که در خانه حضرت ابراهیم مهمان هستند و با دیدن آن در می یابیم که با ورود به کلیسا همه در محضر خدا هستیم.
با طی چند قدم به درب کلیسا که می رسیم سر و صدای خیابان و شلوغی شهر را پشت سر گذاشته و وارد محوطه حیاط می شویم که وسط آن باغچه ای سرسبز نظرها را به خود جلب میکند و اطراف آن دیوارهای بلند و آجری ، ساختمان کلیسا ، دیر و سالن اجتماعات قرار گرفته اند، با مشاهده این فضا حیاط دیرهای دومینیکن و مدارس علمیه در ایران در ذهنمان تداعی می شود. روی دیوار نزدیک درب ورودی کلیسا، سنگی از ساختمان خانه قدیمی دومینیکنها در اصفهان، تعبیه شده که یادآور خدمات دومینیکنها به کلیساهای ایران در طول قرون متمادی می باشد.
با ورود به ساختمان کلیسا ، اولین چیزی که جلب نظر می کند فضای خلوت و ساده آن می باشد که با بازتاب نور فضایی معنوی را برای راز و نیاز و خلوت کردن با خدا برای ما فراهم ساخته است. این سادگی و آرامش همانطور که با سنت دومینیکنها همخوانی دارد در اماکن مذهبی و سنتی ایرانی نیز مشاهده می شود. در محراب نوری که از بالا می تابد توجه را به قربانگاه جلب می کند. قربانگاه سنگ بزرگی است که کشیش پشت آن و رو به مردم می ایستد و آیین سپاسگذاری را برگزار کرده و مشارکت و قربانی مقدس صورت می گیرد.پایه ستون مانند قربانگاه به رنگ آبی است ، آبی فیروزه ای که در بناهای مذهبی ایران هم دیده می شود. مبلمان چوبی اطراف قربانگاه به طور خاص برای این کلیسا طراحی و ساخته شده است.میز مطالعه کتاب مقدس و تخت کشیش رهبر بیانگر این است که در حین اجرای آیین سپاسگذاری نه تنها با قربانی مقدس بلکه با متون کتاب مقدس و موعظه کشیش هم تغذیه می شویم.
 داخل کلیسا گوشه سمت راست درب ورودی حوضچه تعمید قرار دارد که کف و دیواره های آن را موزائیک آبی پوشانده و نوری که از پنجره بالای حوض در آن می تابد این احساس روحانی را به ما میبخشد که نور مسیح را در هنگام تعمید دریافت می کنیم.
در سمت راست کلیسا شمایل بانوی ولادمیر(حضرت مریم) قرار دارد و اطراف آن را شمعهای تقدیمی مردم احاطه کرده و این فضا، جو مناسبی را برای دعا و مناجات مهیا ساخته است.
جماعت کلیسا
 کلیسای حضرت ابراهیم کلیسای محلی است و به نام بانوی رزاری منسوب است.اهالی این کلیسا به معنای واقعی کاتولیک هستند چرا که اعضای آن از ملل مختلف، از آسیا و خاورمیانه گرفته تا کشورهای اروپایی می باشند.
مردم کلیسا معمولا به زبان انگلیسی صحبت می کنند، زیرا امروزه این زبان در بین ملتها فراگیر شده است. همچنین گرچه افراد فرهنگ و نژادهای مختلفی دارند ولی اغلب خود را با آداب و رسوم و محیط ایران تطبیق داده اند.
 شایان ذکر است که مسیحیت منحصر به فرهنگ و قوم خاصی نیست علی رغم در نظر گرفتن اهمیت فرهنگ و نژاد تک تک اهالی کلیسا، مردم وظیفه دارند که به دلیل مسیحی بودن و زندگی در اجتماع کلیسایی با تمامی افراد در کلیسا معاشرت داشته باشند و آنها را با آغوش باز پذیرا شوند و اتحاد و صمیمیت خود را حفظ کنند.به خوبی واقفیم که برپا کردن چنین اجتماعی در این شرایط و موقعیت کنونی بسیار دشوار است ولی این امر تحقق بی نظیری از پادشاهی خداوند بر روی زمین است.
|
